ZANIECZYSZCZENIA NIEORGANICZNE:

Antymon – Antymon jest metalem ciężkim, sklasyfikowanym przez Międzynarodową Agencję Badań na Rakiem IARC jako substancja potencjalnie rakotwórcza (grupa 2B*), Arsen – Arsen jest metalem ciężkim mającym działanie rakotwórcze (grupa 1*),

Azot amonowy – Azot amonowy pogarsza zapach i smak wody, utrudnia procesy odżelaziania, odmanganiania oraz dezynfekcję wody. Obecność azotu amonowego może świadczyć o zanieczyszczeniu wody ściekami bytowo gospodarczymi lub przemysłowymi. Azot amonowy w obecności tlenu stymuluje rozwój bakterii nitryfikacyjnych.

Azot azotanowy – Obecność azotu azotanowego może świadczyć o występującym w przeszłości zanieczyszczeniu wody ściekami bytowo-gospodarczymi lub przemysłowymi lub spywami powierzchniowymi (np. nawozy sztuczne). Azot azotanowy umożliwia rozwój bakterii denitryfikacyjnych. Zarówno azotany, jak i azotyny mogą wywoływać methemoglobinemię oraz działać rakotwórczo.

Beryl – Beryl jest metalem ciężkim, sklasyfikowanym przez Międzynarodową Agencję Badań na Rakiem IARC jako substancja prawdopodobnie rakotwórcza (grupa 2A*),

Chlorki – Chlorki (Cl-) nadają wodzie niepożądany smak, w wyższych stężeniach powodują korozję, niszczą stan pasywny, co prowazi do korozji wżerowej.

Chrom – Chrom jest metalem ciężkim mającym działanie rakotwórcze (grupa 1*). Podczas procesu dezynfekcji chlorem następuje przejście chromu trójwartościowego Cr+3 w znacznie bardziej toksyczny dla człowieka chrom sześciowartościowy Cr+6.

Cynk – Cynk jest jednym z mikroelementów korzystnych dla organizmu, ale jego źródłem powinno być pożywienie, a nie woda. Poza tym cynk powoduje nieprzyjemny smak oraz może tworzyć mazistą błonę na ścianach naczynia podczas gotowania wody.

Dwutlenek węgla – Dwutlenek węgla powoduje korozję.

Fluorki – Przy niewielkich stężeniach działają pozytywnie na organizm człowieka (np. uzębienie), ale przy wyższych stężeniach mogą powodować np. pojawienie się plan na uzębieni.

Fosfor – Obecność zwiazków fosforu sugeruje zanieczyszenie wody ściekami bytowo-gospodarczymi lub przemysłowymi lub spływami powierzchniowymi (np. nawozy sztuczne).

Glin – Glin u niektórych osób może powodować zmiany neurologiczne, poza tym powoduje barwę i może tworzyć osady. Kadm –

Kadm jest metalem ciężkim, sklasyfikowanym przez Międzynarodową Agencję Badań na Rakiem IARC jako substancja prawdopodobnie rakotwórcza (grupa 2A*).

Mangan – Mangan nadaje wodzie mętność, barwę i nieprzyjemny smak, zabarwia ubrania, może odkładać się na armaturze, w urządzeniach podłączonych do instalacji oraz w rurociągach, powodując ich zarastanie.

Miedź – Miedź jest jednym z mikroelementów koniecznych dla organizmu, jednak dostarczany powinien być raczej wraz z pożywieniem, a nie z wodą. Miedź pogarsza smak wody i powoduje plamienie ubrań. Ma działanie korozyjne.

Nikiel – Nikiel jest toksycznym metalem ciężkim. Duże dawki niklu (Ni) działają zabójczo na płód, powodują jego śmierć lub silne zniekształcenia. Statystycznie kobiety są bardziej wrażliwe na nikel niż mężczyźni.

Ołów – Ołów jest metalem ciężkimsklasyfikowanym przez Międzynarodową Agencję Badań na Rakiem IARC jako substancja potencjalnie rakotwórcza (grupa 2B*). Ołów kumuluje się w organizmie człowieka. Jest szczególnie niebezpieczny dla kobiet ciężarnych i małych dzieci. pH – Zbyt niskie lub zbyt wysokie pH powoduje korozję instalacji, oraz osłabienie działania środków dezynfekujących na występujące w wodzie mikroorganizmy.

Rtęć – Rtęć jest metalem ciężkim silnie trujacym, ma też zdolność kumulowania się w organizmie.

Radionuklidy – Radionuklidy to zanieczyszczenia promieniotwórcze środowiska, powodujące promieniowanie alfa, beta lub gamma. Są to przede wszystkim izotopy następujących pierwiastków: Rad – 226Ra, 228Ra, Radon – 222Rn, Uran – 238U, 235U, 234U, Stront – 90St, Cez – 137Cs, Jod – 131I Najczęściej w wodzie do picia występują: Stront – 90St – wywołuje dolegliwości kostne (martwica aseptyczna kości), Cez – 137Cs – uszkadza między innymi trzustkę i wątrobę. Jod – 131I – kumuluje się w tarczycy. Poza tym, wszystkie izotopy promieniotwórcze zwiększają ryzyko zachorowania na raka.

Siarczany – Spożycie wody zawierającej dużą ilość siarczanów (SO4-2) ma działanie przeczyszczające. Jony siarczanowe są korozyjne, utwudniają tworzenie się warstw ochronnych.

Siarkowodór – Siarkowodór jest toksyczny już w bardzo małych stężeniach, wywołuje bardzo silny nieprzyjemny zapach oraz pogarsza smak wody. Siarkowodór powoduje także korozję betonu i metali.

Twardość – Twardość nie stanowi zagrożenia dla życia lub zdrowia człowieka. Powoduje jednak osadzanie się nierozpuszczalnych związków wapnia Ca i magnezu Mg w urządzeniach mechanicznych (czajniki, pralki, ekspresy do kawy itp.). Poza tym w znacznym stopniu zwiększa zużycie mydła i proszku do prania ograniczając ich pienienie.

Żelazo – Żelazo należy do niezbędnych mikroelementów, jednak nie zaleca się, aby pierwiastek ten dostarczany był wraz z wodą. Żelazo nadaje wodzie mętność, barwę oraz niepożądany smak, może powodować plamienie ubrań oraz elementów instalacji. Poza tym, związki żelaza odkładają się na armaturze, w urządzeniach podłączonych do instalacji oraz w rurociągach, powodując ich zarastanie.

ZANIECZYSZCZENIA ORGANICZNE:

NATURALNE:

Substancje wytwarzane przez Sinice i Promieniowce – Wytwarzane przez Sinice (Cyanophyta) i Promieniowce (Actinomycetes) związki organiczne (np. geosmina, metyloizoborneol, izopropylometoksypirazyny, izobutylometoksypirazyny)są toksyczne dla zdrowia ludzkiego. Ponadto nadają wodzie nieprzyjemny stęchły smak i zapach

Substancje humusowe – Substancje humusowe wypłukiwane są z gleby. Twafiając do wody powodują jej zabarwienie. Są bardzo trudno usuwalne, a w połączeniu z chlorem (podczas procesu dezynfekcji) dają często toksyczne produkty uboczne.

UBOCZNE PRODUKTY DEZYNFEKCJI:

Chlorobenzeny – Chlorobenzeny powstają podczas chlorowania wody (np. monochlorobenzen, 1,2-dichlorobenzen, 1,4-dichlorobenzen, trichlorobenzen, heksachlorobenzen). Mogą być rakotwórcze oraz powodować intensywny zapach wody.

Chlorofenole – Chlorofenole, m.in. 2-chlorofenol, 2,4-dichlorofenol, 2,4,6-trichlorofenol, pentachlorofenol, powstają w wyniku dezynfekcji chlorem wody zawierającej fenole. Nadają wodzie nieprzyjemny smak i zapach, a 2,4,6-trichlorofenol i pentachlorofenol są także szkodliwe dla organizmu ludzkiego, mają działanie rakotwórcze.

Formaldehyd – Formaldehyd powstaje jako rodukt uboczny utleniania związków organicznych w procesie chlorowania lub ozonowania. Został sklasyfikowanym przez Międzynarodową Agencję Badań na Rakiem IARC jako substancja prawdopodobnie rakotwórcza (grupa 2A*).

Trihalometany – Trichalometany, m.in. chloroform, bromoform, dibromochlorometan, bromodichlorometan, są ubocznymi produktami chlorowania wody zawierającej związki humusowe lub inne związki organiczne. Wiele z nich ma działanie kancerogenne (rakotwórcze).

Inne związki organiczne chloru – Spośród innych ubocznych produktów chlorowania wymienić można np. halogenoacetonitryle, halogenoketony, kwasy halogenooctowe, chorek cjanu, chloropikryna. Wiele z nich może mieć działanie kancerogenne (rakotwórcze).

Uboczne produkty ozonowania – Dezynfekcja ozonem jest znacznie bezpieczniejsza od dezynfekcji chlorem, jednak także w tym procesie powstają pewne produkty uboczne. Wymienić tu można m.in. alkanale, kwasy alkanokarboksylowe, kwas benzoesowy, alifatyczne związki karbonylowe, kwasy alkilobenzoesowe, 4 hydroksy 3 metoksyacetofenon, rozgałęziony oktadekanon, formaldehyd, , aldehyd octowy, bromoform, oraz związki niestabilne jak nadtlenki lub nienasycone aldehydy i eposydy, również prawdopodobnie nie obojętne dla zdrowia ludzkiego.

INNE ZANIECZYSZCZENIA ORGANICZNE:

Bromiany – Bromiany są związkami kancerogennymi, czyli zwiększają ryzyko zachorowania na raka

Chlorowane alkany i alkeny – Chlorowane alkany i alkeny (chloropochodne węglowodorów alifatycznch) są szeroko stosowane w przemyśle, dlatego mogą niekiedy pojawiać się w wodzie. Do tej grupy związków należą m.in.: tetrachlorek węgla, chlorek metylenu, dichlorometan, dichloroetan, dichloroeten, trichloroetan, trichloroeten, tetrachloroeten, 1,3-dichloropropen, 1,2 dibromo 3-chloropropan, chlorek winylu. Większość z tych substancji została sklasyfikowana przez Międzynarodową Agencję Badań na Ra kiem IARC jako substancje potencjalnie rakotwórcze (grupa 2B*).

Fenol – Fenol jest związkiem pogarszajacym własciwości organoleptyczne wody (smak i zapach).

Pestycydy – Pestycydy są często stosowanymi środkami w rolnictwie i gospodarstwach domowych. Wiele z nich jest rakotwórczych, np. dibromek etylu EDB (grupa 2A*), aldryna, atrazyna, chlordan, dieldryna, heptachlor, chlordan, metoksychlor, DDT, heksachlorobenzen HCB, lindan, MCPA, 2.4D, DBCP, 1,3-dichloropropen (grupa 2B*).

Węglowodory aromatyczne – Węglowodory aromatyczne (m.in. benzen, toluen, ksyleny, etylobenzen, styren) to związki organiczne w wiekszości szkodliwe dla zdrowia. Np. benzen jest związkiem rakotwórczym (grupa 1*), styren – potencjalnie rakotwórczym (grupa 2B). Pogarszają także smak i zapach wody. Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne WWA – Wiele spośród wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych WWA ma działanie rakotwórcze. Najczęściej występującym jest benzoapiren.